Als niemand naar je luistert en niemand je ziet, hoe houd je je dan staande?

​

Als je steeds maar het gevoel krijgt dat niemand je hoort en niemand je ziet, terwijl je zo je best doet om erbij te horen, hoe houd je je dan staande..?

 

Het overkomt Doede (Raymond Muller), een jongen met een licht verstandelijke beperking, wanneer er veel verandert in zijn leven. Sinds een paar weken zit hij noodgedwongen thuis bij zijn moeder (Aly Bruinsma), die ook verzorging nodig heeft. Hij is ontslagen omdat hij per ongeluk zijn ontembare liefde voor een publiek persoon te uitbundig uitte, terwijl zijn vrienden dit juist zo toejuichten. Er lijkt hierdoor geen plek meer te zijn voor hem in de maatschappij.

Hulp krijgt hij van instanties, maar hij wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Hoe hard hij ook probeert, Doede krijgt maar geen vat op hoe het dan wél hoort. Als klap op de vuurpijl dreigt ook zijn geliefde duivenhobby voor hem te duur te worden. Hij begrijpt het niet; hij doet zó zijn best, waarom wordt dat niet gezien? In plaats van bij de pakken neer te zitten, komt Doede in actie en eist een podium. De maat is vol.

In deze aandoenlijke theatervoorstelling word je gegijzeld door Doede – maar maak je geen zorgen, hij heeft geen kwaad in de zin. Hij wil alleen maar heel graag dat je even luistert -. Hij neemt je mee in zijn wereld, in zijn dromen, langs de paden van zijn onvrede, eenzaamheid en verlangens. Kun jij hem horen?

​

Eelco Venema schrijft en regisseert Raze om protters. Hij is bij Tryater bekend als speler, maar intussen heeft hij ook een heel aantal stukken geschreven. Zijn stukken worden gekenmerkt door het met humor aan het licht brengen van schrijnende werkelijkheden. Rooftop Memories, dat te zien was in Theater Bellevue in Amsterdam, was van zijn hand. Een paar jaar geleden schreef hij mee aan Liwwadder uitvoering van Discopigs, meer recentelijk schreef hij So happy together. Verder schreef Eelco mee aan Wie overleeft de grutto en Dorp Europa.

​